Ciche szczęście

Ciche szczęście jak w wierszu Adama Ziemianina “Rozmowa bez słowa”:

Rozmowa bez słowa

Z Tobą choćby pomilczeć

jakże jest ciekawie

gdy siedzisz cała piękna

przy swej małej kawie

i podnosisz filiżankę

nie nazbyt wysoko

jakbyś chciała sprawdzić

czy jeszcze jest po co

włosy twe kochane

oczy twe kawowe

jakże cię podziwiam

w tej cichej rozmowie

Szczęście tej chwili. Urzeka mnie jak ten mężczyzna patrzy na ukochaną kobietę.

Pozwalam wyobrazić sobie, że możliwe jest to, by ktoś na mnie patrzył w podobny sposób.

Może gdy uznam, że to możliwe, taki ktoś  kiedyś się pojawi i będziemy dzielić takie właśnie

ciche szczęście, które po prostu płynie z chwili na chwilę. Bo tak niewiele naprawdę potrzeba -

wystarczy, że jesteśmy obecni dla siebie nawzajem i patrzymy na siebie z otwartym sercem.

Z zadziwieniem, zachwytem i wdzięcznością, że taka wspólna chwila jest nam dana. I z pełną

ciepła czułością.

Może muszę najpierw uwierzyć, że to możliwe i że będę mogła takie ciche bycie przyjąć, jak

najcenniejszy prezent. Bo to może nieoczywiste, że będę to potrafiła przyjąć. Spróbuję

wsłuchać się w słowa i uwierzyć, że kiedyś będę na to gotowa. Może nie tylko ja.

A tu można posłuchać tego pięknego tekstu w wykonaniu Starego Dobrego Małżeństwa: